Als je kijkt naar een meer of een kanaal en je ziet de bomen of huizen gespiegeld in het water, dan lijkt het alsof daar een andere wereld is, of je kunt zeggen een andere werkelijkheid. Onze werkelijkheid lijkt soms zo absoluut, maar die spiegel in het water laat zien, dat het ook anders kan.
Ik denk, dat zo ook veel sprookjes zijn ontstaan vanuit die mogelijke andere wereld. En in die wereld staat nog niets vast, die is zo vloeibaar als water.
Die spiegelwereld heeft ook een andere functie. Die kan je laten kijken als in een spiegel. Hoe zou het zijn, als de groten der wereld als in een spiegel zouden zien wat ze doen? Als ze objectief zouden kunnen kijken naar hun eigen daden en de gevolgen daarvan? Zou er dan nog zoveel geweld en oorlog zijn? Of zou men anders gaan nadenken?
Voor onszelf kan het ook goed zijn om als in een spiegel naar onszelf te kijken. En het bijzondere van die spiegel is, dat je dan niet alleen jezelf ziet, maar ook die ander en wat die ander beleeft. Misschien zouden we dan bepaalde dingen anders doen. Want we bekijken toch de dingen te vaak alleen vanuit onze kant en niet vanuit het gezichtspunt van die ander.
Geloof in het goede