Jezus leefde in Palestina, hij was een lieve man, die zorg droeg voor heel veel mensen, die liefde gaf.
En op een donderdag werd hij gevangen genomen en op een vrijdag werd hij gemarteld en gedood.
En wij zullen hem nooit vergeten.
In Gaza zijn heel veel artsen, verplegenden en ambulancewerkers, die proberen mensen te genezen,
maar een groot aantal van hen zijn gevangen genomen, gemarteld en/of gedood.
In Rusland is Aleksey Navalny gestorven, hij wilde het goede voor zijn volk,
maar hij mocht niet leven, hij werd gedood.
In Syrie is het al 13 jaar oorlog, er zijn honderdduizenden mensen gedood
en er zijn miljoenen mensen op de vlucht.
Het geweld lijkt nooit op te houden.
In de Oekraine, in Soedan, in China  zijn zoveel mensen vermoord, zomaar.
Het lijkt alsof Jezus steeds weer gekruisigd wordt, Het doden houdt niet op.
Maar elke dag worden ook nieuwe kinderen geboren in Israël, in Gaza, in Soedan,
in de Oekraïne, in China, in Rusland, in Syrië.
Die kinderen worden geboren uit liefde en
sommige van deze kinderen zullen misschien, als ze groter zijn, onze wereld beter maken.
Elke dag wordt er ook nieuwe hoop geboren
en elke dag gaan artsen en verplegenden, en ambulancewerkers op stap
of aan het werk om mensen te redden.
Elke dag verzamelen mensen moed en kracht om kinderen te helpen
om zieken te verzorgen, vluchtelingen te steunen, rouwenden te troosten, of om vrede te stichten.
Elke dag worden ergens op aarde gelovigen met de dood bedreigd,
maar ook elke dag gaan gelovigen op stap in Jezus naam om liefde te delen.
De idealen van Jezus zijn niet dood, ze leven voort onder zijn volgelingen.