De afgelopen weken had ik last van een warrelende geest. Ik was op zoek naar een nieuw doel, ik vroeg mij af, waarom ik in Nederland ben. In Suriname wist ik duidelijk wat mijn opdracht was en wat mijn taken waren, maar hier heb ik het nog niet helemaal gevonden, al vind ik het wel heerlijk om te preken en lezingen te houden en zie ik dat wel als een invulling, maar ik zoek nog iets voor in de week. Ja en ik had mij voorgenomen in Nederland veel boeken te schrijven of af te ronden en ik heb inderdaad sinds mijn komst hier al 4 boeken gepubliceerd, maar de goede inspiratie voor het boek waar ik nu mee bezig ben wilde niet helemaal komen. En ik kwam tot niets. Ja, ik deed een beetje vrijwilligerswerk, ging naar enkele koorrepetities, preekte regelmatig, maar verder hield ik mij onledig met oude series kijken, werken aan een jaarverslag, boeken lezen en nadenken over het leven. Schrijven lukte niet, behalve een enkel gedicht en het leek een loze tijd. Ik ben nu eenmaal gewend om heel veel tegelijk te doen.
Maar nu weet ik, dat mijn geest duidelijk aan het warrelen was en daarbij gaven die boeken en die ene oude serie ook inspiratie, die hielpen mij om weer dichter bij mijzelf te komen. En nu opeens lopen mijn gedachten over. Verschillende hoofdstukken van mijn nieuwe boek vragen geschreven te worden, ik krijg allemaal ideeën over hoe ik pr moet doen, ik weet nu hoe het kaft eruit moet zien van een ander boek, dat bijna klaar was en dat ik nu toch veel eerder ga uitgeven, waarschijnlijk in mei, ik weet welk vrijwilligerswerk ik wel en niet wil doen. En ik bruis van energie. Blijkbaar is mijn geest al die tijd druk aan het warrelen geweest en is dit het resultaat van het ontdekken en verzamelen van ideeën door mijn geest. Het was dus toch een hele bijzondere waardevolle tijd. Blijkbaar gebeurt er in ons onderbewuste een heleboel waarvan we pas iets begrijpen, als het weer naar boven borrelt. Ik ga druk aan het werk, ik heb veel te doen, ik heb er zin in, ik heb weer mijn diepere zin gevonden.