Op 10 december 2022 mocht ik meezingen met het Groot Koor in een feestelijk kerstconcert in de Westerkerk. Dit was voor mij een hele bijzondere belevenis. Ik was voor het laatste in de Westerkerk geweest in oktober 2014, toen ik daar de afscheidsdienst van mijn broer Seth Gaaikema leidde. Daarna was ik er nooit meer geweest. Nu is dat niet zo speciaal, want ik woonde de laatste 10 jaren in Suriname en ik was voor de begrafenis even overgevlogen naar mijn geboorteland. Ik weet nog goed hoe dat was op de boerderij van mijn broer vlak na zijn heengaan. Daar waren heel wat lieve mensen aanwezig, die veel van hem hielden en van wie hij ook hield en samen bereidden wij het afscheid voor. Maar in de avonduren zat ik alleen in de keuken tegenover de stoel waar mijn broer meestal op zat en ik moest een #kerstspel schrijven, want de mensen van het Mennistenerf in Zaandam rekenden daarop en dat spel moest nu, want er waren 2 maanden nodig om het in te studeren. Ik zat daar achter mijn laptop en ik keek ook naar Seths stoel en de inspiratie kwam vanzelf, die vloog naar mij toe en in 2 nachten schreef ik een kerstspel, dat gebeurde gewoon.
Eind mei 2022 ben ik weer naar Nederland terug gekomen nadat ik 10 jaar achter elkaar in Suriname heb gewoond en juist in Nederland mis ik mijn broer ook wel, maar ik heb een appartement gevonden in Amsterdam en ik moest wat bezigheden bedenken, want ik heb nu geen taak meer als dominee voor een gemeente. Daarom ben ik bij dat Groot Koor gegaan en studeerden prachtige ontroerende kerstliederen in. En toen kwam de opvoering op 10 december in de Westerkerk en die was voor mij extra bijzonder. Er was een pianist, die ons begeleidde, hij heette Rob van Dijk en hij improviseerde soms op de vleugel net zoals een van de vroegere pianisten van Seth Henk van Dijk ooit deed. En zo was er iets van mijn broer daar en bij een bepaald lied maakte die pianist een uitgebreide improvisatie tussen 2 coupletten in en de dirigente vond dat wat lang, maar ik moest er om glimlachen. Zo waren op een of andere manier mijn broer en zijn vroegere pianist even aanwezig. En toen deed de solozanger Henk Poort nog iets speciaals, hij improviseerde en liet zomaar het publiek met 1 lied dat hij solo zong meezingen. En dat deed mijn broer ook in elke show ‘het publiek laten meezingen’. Op een of andere manier was mijn broer die avond ook aanwezig, ik heb het gevoeld en het was goed.