Op 23 december 2022 was het #lichtjesavond op Zorgvlied, waar mijn broer Seth Gaaikema begraven ligt en ik ging er met mijn dochter heen. Sinds ik terug in Nederland ben, was ik nog niet eerder naar die begraafplaats gegaan, maar ik vond dit een goede gelegenheid. Er was veel licht van fakkels, kerstlichtjes en kaarsjes op de begraafplaats, er waren veel mensen en op verschillende plaatsen was er solozang of muziek of een voordracht. Wij gingen naar het graf van mijn broer en daar brandde al 1 kaarsje tegen het graf aan in een soort kerstboompje. Blijkbaar was er al iemand voor ons geweest. Wij staken nog 6 kaarsjes aan, 3 in een bloemstukje en 3 los. We wilden een foto maken, maar er gebeurde iets bijzonders. Op de foto waren niet 7 lichtjes zoals wij zagen bij het graf maar 8. In de gewone werkelijkheid konden we dat extra lichtje niet zien, maar op de foto is er een extra lichtje te zien links boven het graf. Het leek als een teken. Van het onzienlijke was even een glimp zichtbaar.
En toen gebeurde er nog iets bijzonders. Juist in de nabijheid van het graf, op een pleintje dichtbij was een optreden van enkele jongeren met lichtjes. het moest zo zijn. Het regende een beetje, maar dat hinderde de kaarsjes en de mensen niet. Het was een gezegende avond en we bleven daar wat langer vertoeven dan gepland en daarna hebben we nog even warme schocolademelk gedronken temidden van al die andere mensen met wie wij iets deelden. Verbondenheid!
Toen ik de foto’s opzocht op mijn telefoon ontdekte ik nog iets nieuws. op 1 van de foto zag ik in de lucht ook nog een paar hele kleine lichtjes alsof ogen uit de hemel naar ons keken en daarom heb ik hieronder ook die foto toegevoegd.
Mooi Jolan!